viernes, 18 de diciembre de 2009

FILOSOFÍA II - Modelo de examen de Aristóteles.


1. Lea atentamente o seguinte e texto e a partir del compoña un texto de carácter filosófico que dea resposta ás cuestións que se formulan.
Teña en conta que:
  • a) non se trata de contestar meramente esas cuestións senón de integrar a resposta no texto, que ha de ser composto de maneira unitaria. As cuestións han ser tomadas como unha sorte de guión interno do texto.
  • b) na avaliación da proba teranse en conta non só a maior ou menor corrección no que atinxe ao contido do exposto, senón tamén á forma da exposición, o vocabulario e a corrección sintáctica, ortográfica e retórica.
II. (…) A comunidade perfecta de varias aldeas é xa a cidade, con, por así dicilo, a perfección de toda suficiencia (autárkeia), e nacida pra vivir, pero existente pra vivir ben. Por eso toda cidade o é por natureza, se tamén o son as comunidades previas, xa que ela é fin destas e a natureza é fin. Porque o que cada ser é, despois de rematada a súa xénese, é o que dicimos que é a súa natureza, por exemplo, a do home, do cabalo, da casa. Ademais a causa e o fin son o mellor, e a suficiencia é fin e o mellor.
De todo eso resulta que a cidade é das realidades naturais e que o home é un animal social (zôon politikón), e que o asocial por natureza e non por acaso ou é inferior ou superior ó home, coma o censurado por Homero coma home sen tribo, sen leis, sen fogar pois quen é tal por natureza tamén e desexoso de guerra, por ser como unha peza solta no xogo das damas.
Por qué o home é animal social en maior medida que a abella ou calquera animal gregario é cousa evidente: a natureza, como dicimos, nada fai en van, o home é o único dos animais que ten a palabra (lógos). Pois ben, a voz é signo do doloroso e do pracenteiro e por eso está presente tamén nos outros animais, xa que a súa natureza chega ata ter percepcións do doloroso e do pracenteiro e a que as signifiquen os uns ós outros. Pero a palabra é pra expresar o conveniente e o danoso, así como o xusto e o inxusto, porque é propio dos homes fronte dos outros animais ser o único que ten percepción do ben e do mal, do xusto e do inxusto, e doutras cousas. A comunidade en todo eso fai a familia e a cidade.
ARISTÓTELES; Política libro I 1252a1–1252a23 / 1253a5–a38. Trad. de J.J. Moralejo Álvarez, Santiago de Compostela, USC, 2003

CUESTIÓNS PRINCIPAIS ÁS QUE DEBE DAR RESPOSTA A COMPOSICIÓN
  • I) Marco histórico e conceptual: O tránsito cara á época helenística.
  • II ) Comprensión: A idea de polis e a condición de cidadán.
  • III) Coñecemento específico: Diferenza fundamental entre a politica de Aristóteles e a de Platón.


1. Lea atentamente el siguiente texto y a partir de él componga un texto de carácter filosófico que dé respuesta a las cuestiones que se formulan.
Téngase en cuenta que:
  • a) no si trata de contestar meramente esas cuestiones sino de integrar la respuesta en el texto, que ha de ser compuesto de manera unitaria. Las cuestiones han ser tomadas como una suerte de guión interno del texto.
  • b) en la evaluación de la prueba se tendrán en cuenta no sólo la mayor o menor corrección en lo que atañe al contenido de lo expuesto, sino también a la forma de la exposición, el vocabulario y la corrección sintáctica, ortográfica y retórica.
II. (…) La comunidad perfecta de varias aldeas es ya la ciudad, con, por así decirlo, la perfección de toda suficiencia (autárkeia), y nacida para vivir, pero existente para vivir bien. Por eso toda ciudad lo es por naturaleza, si también lo son las comunidades previas, ya que ella es fin de estas y la naturaleza es fin. Porque el que cada ser es, después de terminada su génesis, es el que decimos que es su naturaleza, por ejemplo, la del hombre, del caballo, de la casa. Además la causa y el fin soy el mejor, y la suficiencia es fin y el mejor.
De todo eso resulta que la ciudad es de las realidades naturales y que el hombre es un animal social (zôon politikón), y que el asocial por naturaleza y no por acaso o es inferior o superior al hombre, como lo censurado por Homero como hombre sin tribu, sin leyes, sin hogar pues quién es tal por naturaleza también y deseoso de guerra, por ser como una pieza suelta en el juego de las damas.
Por qué el hombre es animal social en mayor medida que la abeja o cualquier animal gregario es cosa evidente: la naturaleza, como decimos, nada hace en vano, el hombre es el único de los animales que tiene la palabra (lógos). Pues bien, la voz es signo del doloroso y del placentero y por eso está presente también en los otros animales, ya que su naturaleza llega hasta tener percepciones del doloroso y del placentero y La que las signifiquen los unos a los otros. Pero la palabra es para expresar el conveniente y el dañino, así como el justo y el injusto, porque es propio de los hombres frente de los otros animales ser el único que tiene percepción del bien y del mal, del justo y del injusto, y de otras cosas. La comunidad en todo eso hace la familia y la ciudad.
ARISTÓTELES; Política libro I 1252a1–1252a23 / 1253a5–a38. Trad. de J.J. Moralejo Álvarez, Santiago de Compostela, USC, 2003

CUESTIONES PRINCIPALES A LAS QUE DEBE DAR RESPUESTA LA COMPOSICIÓN
  • I) Marco histórico y conceptual: El tránsito hacia la época helenística.
  • II ) Comprensión: La idea de polis y la condición de ciudadano.
  • III) Conocimiento específico: Diferencia fundamental entre la política de Aristóteles y la de Platón.
FECHA LÍMITE: miércoles 30 de diciembre de 2009

No hay comentarios: